Het geven van grit

HET GEVEN VAN GRIT

De discussies, die in het verleden al gevoerd zijn over dit onderwerp zou je figuurlijk kunnen uitdrukken als “dansen op een slappe koord”. De voorstanders hebben gelijk, evenzo de tegenstanders. Ik zou willen zeggen : als je u goed voelt bij het geven van grit aan vogels, wel doe het dan. Zie je het nut er niet van in : doe het dan niet.

Het geven van grit aan in gevangenschap gehouden vogels is al tientallen jaren oud en is gebaseerd op een overleving van “mond tot mond”. Veertig, vijftig jaren geleden had je geen voedingssupplementen, zoals je die hedentendage aan een schappelijke prijs kan kopen in een winkel. Dus, het was zo’n beetje behelpen met hetgeen in de vrije natuur beschikbaar was. Liefhebbers, destijds, merkten op dat vogels in de vrije natuur regelmatig zo’n kleine steentjes nuttigden. Dus, waarom niet toepassen op hun vogels in gevangenschap en vele vogelliefhebbers begonnen met het te beschikbaar stellen van grit, onder één of andere vorm, aan hun vogels in gevangenschap.

Hedentegendage is het allemaal zo evident niet meer.

Omdat meer en meer vogelliefhebbers, gedurende de voorbije dertig jaren, stillaan de weg gevonden hebben naar de dierenarts, kwam men, inzonderheid bij parkieten/papegaaien tot de vaststelling dat er meer en meer sterftegevallen werden vastgesteld door een verstopping van bepaalde organen in het spijsverteringsstelsel, en wel door deze gritsteentjes. Ook deze vaststelling werd mondeling doorgegeven door liefhebbers en plots ontstond toch een zekere terughoudendheid in het voederen van grit. Omdat de prijs van parkieten/papegaaien gedurende de laatste tien jaren enkel in stijgende lijn is gegaan omwille van het wegvallen van de import, werd er ook meer en meer belang gehecht aan de dood van deze vogels door gritophoping in bepaalde organen.

Hierbij een foto van een grasparkiet dewelke gestorven is door een verstopping van het bovenste deel van het spijsverteringsstelsel ten gevolge van grit :

Rechtsboven vindt u het verwijderde deel, na operatie.

Ter hoogte van de borstkas van de grasparkiet, vindt u de plaats op het lichaam van het verwijderde deel.



Gegeven het voorgaande, moet dit zeker ook voorkomen bij zaadetende exoten, maar je gaat met één dode vogel waarvan de waarde beperkt is niet spontaan naar een dierenarts, omdat de kostprijs van een onderzoek een veelvoud kan zijn van deze waarde. Zeker niet, als de rest van het vogelbestand er gezond en wel bij vliegt.

Laten we stellen dat grit niet essentiëel is in de voeding van zaadetende exoten, parkieten, kanaries ect…, maar dit gegeven betekent geenzins dat de vogels er geen voordeel kunnen bij halen indien ze het toch nuttigen. De voorgenoemde soorten vogels pellen hun zaden vooralleer ze op te nemen, zodat het hardere omhulsel reeds verwijderd is. Daardoor komt de kern van het zaad onmiddellijk beschikbaar voor vertering.

Dit is echter niet zo voor vele hoenderachtigen en vele duivensoorten. Zij pellen de zaden meestal niet, dus moeten ze gebruik maken van een ander systeem om dat hardere omhulsel te verwijderen en daarvoor kunnen steentjes met hun scherpe kantjes zeker belangrijk zijn. Verder maken veel duivensoorten ongepelde zaden week in hun krop. Terloops : kanaries en vele zaadetende exoten hebben geen echte krop. Hetgeen men omschrijft als een krop is nog een overblijfsel van hun evolutie : het is een instulping in het bovenste deel van het spijsverteringsstelsel dat als een tijdelijke stockageplaats van zaden of ander voeder gebruikt wordt en in afwachting van de vertering. Er gebeurt daar totaal niets en zeker geen produktie van kropmelk zoals we dat kennen bij duivensoorten.

Zaadetende exoten die veel grit tot zich nemen, en niet af en toe een steentje, daarbij kan ik stellen, uit ervaring, dat die een tekort hebben aan één of meerdere mineralen in hun voeding. Je moet dan toch wel eens aandachtig uw voeder moeten bekijken en wat de gehalten zijn aan deze diverse mineralen.

De laatste twintig jaren hebben diverse voedingssupplementen echt we hun ingang gevonden in onze liefhebberij. En, daarbij moet gezegd worden dat er aandacht besteed werd aan de gehalten aan diverse mineralen. De behoefte voor vogels om grit te nuttigen is daarbij gedaald omdat ze via hun voeding toch een belangrijke hoeveelheid van hun dagelijkse behoefte kunnen dekken.

Copyright 2010 Van den Broeck Alfons