Red de gouldamadine

Deze tekst werd mij toegestuurd door Kees Hlusebosch uit Nieuw Zeeland enjoy


Red de Gould amadine fonds vogeltelling 2011


I had het geluk als vrijwilliger mee te kunnen deelnemen aan deze telling in de eerste week van September.

Onze reis begon in April toen wij de Tasman zee overstaken richting Brisbane, Australie waar ik me had ingeschreven voor de vogelconferentie Finches ’11 georganiseerd door de Queensland Finch Society.

De dag na deze conferentie vloog ik 5 uur west waars en lande in Perth, West Australie, nam de bus naar Margaret River en bracht enkele dagen door met onze oudste zoon en zijn familie, alvorens in onze 4x4 camper te stappen en Noordwaarts te rijden.

Onze eindbestemming Wyndham in de Kimberley.
Het was echter 4 maanden en 8822 kilometer later dat we op onze afgelegen bestemming belandde.

De reis was vol avontuur, nieuwe bestemmingen en een vogelpracht waar ik dagelijks van kon genieten. Ik stelde mijzelf het doel dagelijks ten minste een nieuwe Australische vogel soort te zien en deze ook op de plaat vast te leggen.
.
Australie heft meer dan 850 vogel soorten en om dagelijks tenminste een nieuwe soort
te ontdekken was uiteindelijk geen moeilijke opgave. Gewapend met een goede camera die de foto’s afratelde gelijk een machinegeweer bemachtigde ik uiteindelijk meer dan 50.000 foto’s.

Wyndham is een klein plaatsje met een inwoners aantal rond de 800 en gelegen in het Oosten van de Kimberley regio.
Dit plaatsje wordt gebruikt als de basis voor de veldonderzoeken van het Red de Gouldamadine fonds (Save the Gouldian fund) terwijl verdere onderzoeken plaats vinden op Mike Fidler’s verblijf in Cooranbong NSW, en verder op de Macquarie Universiteit in Sydney.

Op Zondag, 4 September werden we voorgelicht door Mike Fidler and Dr. Sarah Pryke.
Het oude gemeentehuis van Wyndham is de basis voor het onderzoek team.

Het team is sinds 2007 aanwezig in het Oosten van de Kimberley en Wyndham werd gekozen omdat het een van de grootste bevolkingen van in het wild levende Gould amadines heeft.

We hoorden dat tussen 1961 en 1983 meer dan 100.000 Gouldamadines Legal gevangen waren, om het aantal illegaal gevangen Gould amadines maar niet te noemen.

In het wild broeden deze vogels van Maart tot Juni en na de monsoon.
.
In het wild zijn hebben 70% van de Gould amadines de zwarte kop kleur, 30 % de rode kop kleur, en slechts 0.001 % de oranje kop kleur.

Sarah sprak over de genetische incompatibiliteit van deze vogels.
Indien een roodkop Gould amadine met een andere roodkop kweekt is de verhouding mannen/poppen 50/50. Hetzelfde geldt als de zwartkop kweekt met een andere zwartkop.

Maar wanneer de kop kleur geen compatibiliteit heeft m.a.w. een roodkop pop kweekt met een zwartkop man of visa versa, zijn de uitgekomen jongen 80 procent mannen en slechts 20 procent poppen.

De jongen zijn afhankelijk van de ouderparen voor een periode van 60 dagen.
Krop exemplaren van de jongen, op welke leeftijd dan ook, wijzen uit dat de voeding voor 98% uit Sorghum bestaat.

De Gould amadine is een eenjarig soort, terwijl heel weinig vogels een tweede jaar overleven.

Door het hoge aantal bos branden in de Kimberley is er een tekort aan nestgelegenheden.
Ze nesten in boom holtes van Eucalyptus bomen die zo’n 80 tot 100 jaar oud zijn. Door de verwoesting door bosbranden wordt het aantal nest holtes hevig gereduceerd.

Zonder gemaakte nestkastjes kweekt plus minus 40 procent van de Gouldamadines. Door het plaatsen van door ons gemaakte nestkastjes in hun habitat kweekt meer dan 95 procent van de vogels, met als resultaat een toename van 150 tot 380 procent jongen.

In natuurlijke boom holtes verlaten 2/3 jongen het nest. In de gemaakte nestkastjes is dat 4/5, een toename van 50 tot 120 procent.

Op de volgende Maandag kwamen we allemaal tezamen voor de vogel telling onder het beeld van de Grote krokodil bij de ingang van het dorpje Wyndham.

Van daar uit werden we naar verschillende water gaten in en rond Wyndham gebracht.
Bij 6 uur s ‘morgens waren we allemaal in positie en we telden tot 8 uur, waarna we weer werden opgehaald en terug kwamen op ons ontmoetingspunt.

We telden slechts Gould amadines die op de grond landden binnen een bepaald gebied. Vogels in bomen waren geen onderdeel van de telling.

Allereerst telden we het totaal aantal gelande Gould amadines, gevolgd door het aantal vogels op kleur en niet op kleur. Daarna noteerden we de kopkleuren van de gelande vogels, gevolgd door het aantal mannen en poppen van de op kleur zijnde vogels.

Zodra al de bovengenoemde details waren genoteerd ( als je natuurlijk het geluk had dat Gould amadines in jouw gebied landen) telden we het aantal Spitsstaart amadines. Dit is belangrijk omdat beide vogelsoorten strijden voor dezelfde nestgelegenheden.

Door toename van het aantal Gould amadines in het onderzoek gebied is het belangrijk te noteren dat de verhouding Gould amadines ten opzichte van Spitsstaart amadines is gedaald van een Gould amadine per 23 Spitsstaarten, tot een Gould amadine per 7 Spitsstaarten.

Op ons ontmoetings punt worden de data verzameld, om later op de universiteit van Macquarie te worden geanalyseerd.

Daarna tijd om te ontbijten en na het ontbijt kwamen we in actie met een working bee, het van binnen en buiten verven van de nestkastjes, het aanbrengen van natuurlijke boom holtes als invlieg gaten voor de nestkastjes.

Sarah wil bij het begin van het huidige kweekseizoen 2012 zo’n 2000 nestkastjes op zijn plaats hebben.

Ik heb helaas geen foto’s van de telling omdat het gebruik van camera’s tijdens de telling niet op prijs wordt gesteld. Eerst was ik natuurlijk teleurgesteld dat ik zo ver had gereisd om aan de telling deel te nemen en dan te moeten horen dat ik geen foto’s kon nemen, maar na mijn ervaringen bij de telling kan ik dit feit beter waarderen.

Onderzoek heeft uitgewezen dat de Gould amadine in het algemeen slechts een keer per dag neer daalt om te drinken. Dit is normaal gesproken in de vroege ochtend, met hooguit een tweede ronde rond 3 uur in de namiddag.
De vogels dalen zonder enige waarschuwing neer om te drinken en binnen een oogwenk heb je dit gemist!

Vanwege de buitengewone natte monsoon in de Kimberley was er tijdens de telling geen tekort aan water. Dit was natuurlijk van invloed op onze vogel telling en in tegenstelling tot wat men hoort over de droogte en water tekorten in Australie was er ditmaal water in overvloed.

Dit jaar waren en zo’n 30 vrijwilligers voor de vogeltelling en de er waren zelfs twee mensen van Kaapstad in Zuid Afrika.

Meer informatie over de Gould amadine telling vind u op www.savethegouldian.org


Case Hulsebosch
Tauranga
New Zealand

Positief is dat het toch beter lijkt te gaan met onze Gould in het wild. Die mensen daar verdienen een pluim voor hun inspanningen. Ik hoop ooit ook eens het geluk te hebben deel te kunnen nemen aan zo'n telling en onze Australische exoten in het wild te kunnen zien...