Creme ino's

Het is geen ziekte denk ik,maar bij mijn creme-ino's heb snel last van gebroken vleugel en staartpennen
Kan ik hier iets aan doen
Mvg Karel

Karel, even een vraagje : is dit probleem iets dat strikt geïsoleerd is tot uw hokken, of, komt dit met de regelmaat van een klok ook voor bij andere liefhebbers van deze kleurslag ?

Hey Karel,

Ik heb in een iets verder verleden een creme-ino Japanse meeuw gekweekt en die had dat ook.
Dus denk typisch voor creme-ino's.

Het is niet bij mij alleen maar ook bij collega kwekers die ik ken.

roodgrijze meeuwen en roodbruine hebben ook brozere veren
mijn ino meewe hadden dat niet
waren wel grijs ino

1. Vertrekkende van de inhoud van de reacties doet mij dit in mijn grijze hersenpan denken aan een genetisch deficiet, mogelijk enkel in de bruinreeks, maar bij het woord "bruinreeks" zet ik wel een vraagteken.

Ik schrijf hier duidelijk "deficiet" en niet het woord "defect".

Een deficiet is een verhoogde neiging tot het demonstreren van een bepaalde afwijking, maar die afwijking hoeft daarom niet 100% voor te komen bij alle vogels van eenzelfde soort of kleurslag.

Een defect is de volledige demonstratie van die bepaalde afwijking en komt voor bij zo goed als alle vogels van eenzelfde soort of kleurslag, dus voor de volle 100%.

Een genetisch deficiet kan je mogelijk nog corrigeren. Een genetisch defect, niet.

2. Je kan nooit uitsluiten dat er toch één of ander microörganisme actief zou zijn. Ik ken diverse soorten bacteriën en schimmels die in staat zijn het keratine van de bevedering van een vogel te verteren. Maar als de infectiedruk te hoog wordt in hokken, dan zouden ook de andere vogels er last kunnen van hebben, maar ik veronderstel dat dit niet het geval is.

Waar je wel rekening moet mee houden in dit verband en zeker bij kwekers waar het warm is in de binnenhokken, is het mogelijk verhoogd voorkomen van huisstofmijten. Ja, u kent het wel, die beestjes die ook in uw matras zitten. Diezelfde beestjes zitten ook in uw binnenhokken en wel in de pluimen en op de huid van de vogel, in de nesten ect... Ze voeden zich graag met huidschilfers van vogels en het keratine van de bevedering van vogels : ze zijn er zot op. Dergelijke huisstofmijten kunnen een aantasting geven van het vederfollikel. Dat vederfollikel is eigenlijk de "bottle-neck", de vernauwing voor de doorstroming van allerlei stoffen naar het veder in kwestie. Dus, beschadiging van het vederfollikel, geheel of gedeeltelijk, leidt dus tot fysische abnormaliteiten in het veder en tot mogelijk een breuk van het veder.

Misschien nog nooit van gehoord, huisstofmijten bij vogels : bij deze bent u geïnformeerd.

3. Het genetisch deficiet :

Laten we, zoals Karel stelt, uitsluiten dat het breken van die veders iets te maken zou hebben met één of andere infectie door een microörganisme, of huisstofmijten, of iets soortgelijks. Ik denk dat Karel, met zijn jarenlange ervaring als exotenkweker, zoiets wel zou herkennen.

Als veders breken dan heeft iets te maken met de stevigheid van die veders. Dus, kunnen we de biochemische structuur van de bevedering eens gaan bekijken : hoe zijn veders opgebouwd ?

Veders zijn voor bijna 90% opgebouwd uit keratine, juist hetzelfde zoals de haren op ons hoofd, de nagels aan onze handen en tenen.

Keratine is een eiwit, opgebouwd uit aminozuren die volgens een bepaald patroon aan elkaar gekoppeld zijn.

Men heeft voornamelijk twee soorten keratine : alfa-keratine en bêta-keratine. Beiden komen voor in de veders van vogels, al is de concentratie aan bêta-keratine veel hoger dan het alfa-keratine.

De vorming van keratine begint reeds op dag 2 na de geboorte van het jong, nog grotendeels onzichtbaar voor het menselijk oog, daar het proces gaat opstarten in de huid van het jong : de vorming van een vederfollikel. Op dag 10-15 van de groei van het jong in het nest, beginnen de eerste kleine vedertjes zichtbaar te worden. Vanaf deze tijdsperiode is de groei explosief sterk om terug af te vlakken omstreeks de 30ste-40ste levensdag. Vanaf dan vertraagt de groei van de bevedering enorm.

Als je een veder bekijkt heb je voornamelijk drie gebieden :

- de calamus : dat is de plaats waar het veder zich hecht aan de huid. Dus de omgeving van het vederfollikel.
- de vederschacht.
- alle aftakkingen die gebeuren op de vederschacht met uiteindelijk de baarden en de haakjes.

Eiwitten, hier keratine, zijn opgebouwd uit aminozuren. Het is nu belangrijk te weten welke aminozuren een belangrijke rol spelen voor wat betreft de stevigheid van veders.

Hierbij een tabel welke de aminozuurconcentraties aangeeft in de verschillende delen van de veders.

Aminzuurconcentraties in % - gemiddelde waarden

Calamus Schacht Baarden/haakjes
Alanine 8.12 8.66 5.11
Arginine 4.13 3.81 4.40
Asparagine 5.95 5.64 5.94
Cysteïne 7.89 7.85 8.79
Glutamine 7.77 6.92 7.85
Glycine 13.04 13.67 11.11
Histidine 0.22 0.24 0.19
Isoleucine 3.12 3.18 4.39
Leucine 7.39 8.27 6.93
Lysine 0.58 0.64 0.81
Methionine 0.14 0.08 0.17
Phenylalanine 3.55 3.10 3.39
Proline 9.85 9.77 12.09
Serine 14.46 14.07 14.15
Threonine 3.84 4.13 5.00
Tryptofaan 0.86 0.74 0.25
Tyrosine 1.59 1.43 1.35
Valine 7.49 7.79 8.07

Deze tabel geeft ons een idee van de concentraties van de verschillende aminozuren, maar zegt ons eigenlijk niets over de functie van deze verschillende aminozuren en wel in relatie tot een bijdrage aan de stevigheid van de veders. Dus moeten we gaan zoeken welke aminozuren nu echt belangrijk zijn voor deze stevigheid. Ik zeg hier duidelijk : stevigheid. We gaan het dus niet hebben over kleur en kleurdiepte enz…

En, dan komen we tot het volgende : mijn inziens zijn er twee aminozuren belangrijk die een rol spelen in de stevigheid van de bevedering :

Het eerste aminozuur dat we dan tegenkomen, is arginine.

Arginine kan niet aangemaakt worden in het lichaam van vogels en dient derhalve rechtstreeks, via de voeding, toegediend te worden. Dit in tegenstelling tot een vrij omvangrijke groep van (zoog)dieren die wel arginine kunnen aanmaken uit diverse voedingsstoffen.

Arginine is een belangrijk aminozuur voor de bevedering van vogels. Het systematisch verliezen van veders, en/of vederpikken, kan wijzen op een tekort aan arginine. In deze kontext heeft arginine een relatie met de andere aminozuren cysteïne, methionine en lysine, die eveneens belangrijk zijn voor de opbouw en het onderhoud van de bevedering van een vogel. Gelieve te bedenken dat vogels die dergelijke abnormaliteiten vertonen, evenwel buiten de rui, een verhoogd metabolisme van de opgenomen voedingsstoffen hebben (tot 60% hoger dan bij andere normaal bevederde vogels), derhalve ook een verhoogde behoefte tot de opname van deze voedingstoffen.

Veders die overdreven gebogen zijn op plaatsen op het vogellichaam waar dit normaal niet kan voorkomen, kunnen o.a. duiden op een tekort aan arginine in de voeding, maar er kunnen ook nog andere faktoren van invloed zijn zoals een tekort aan riboflavine (= vitamine B2), pathotheenzuur (= vitamine B5), niacine (= vitamine B3) en selenium. Een meer extreme vorm van een tekort aan arginine in de voeding, zijn gekrulde veders, op plaatsen waar men deze niet verwacht.

Het argininegehalte in de voeding van zaadetende vogels dient hoger te zijn dan 1.00%. Dat betekent dat je op 100 gram zachtvoer/eivoer en zaadmengeling, minimaal 1.00 gram arginine dient te hebben.

Vele dierlijke produkten (vlees van kip, kalkoen, varken, rund, lam, schaap…) zijn goede bronnen van arginine met gehalten hoger dan 1%.

Ook nog :

Sesamzaad, meel, laag vetgehalte : 7.43%
Zonnebloemzaad, meel, gedeeltelijk ontvet : 5.06%
Wit van kippenei, gedroogd : 4.41%
Saffloerzaad, meel, gedeeltelijk ontvet : 3.85%
Wit van kippenei + eidooier, gedroogd : 2.84%
Kippen eidooier, gedroogd : 2.44%
Tuinbonen (fava soorten), rauw : 2.41%
Zonnebloemzaad, gedroogd : 2.40%
Hazelnoten : 2.21%
Erwten, rauw : 2.18%
Cashewnoten, rauw : 2.12%
Mungobonen, rauw : 1.67%
Parmesan, kaas : 1.56%
Kippenlevers, gekookt : 1.53%
Karwij, zaad : 1.25%
Boekweit, meel : 0.93%
Kippenei, geheel, rauw : 0.82%
Kippenei, geheel, hardgekookt : 0.75%
Kippenei, wit van ei + eidooier, omelet : 0.69%
Venkelzaad : 0.68%
Spelt : 0.68%
Kippenei, wit van ei, rauw : 0.64%
Linzen, rauw : 0.61%
Koren, wit : 0.47%
Millet : 0.38%
Couscous, gekookt : 0.14%
Wortelen : 0.09%

De meeste andere tuingroenten en andere kruidensoorten hebben lage- tot zeer lage gehalten aan arginine.

Vlaszaad heeft een arginine concentratie van 1.92%, ogenschijnlijk goed, maar mag maar in zéér beperkte hoeveelheden gegeven worden aan vogels. Bepaalde substanties in dit zaad kunnen hevige contracties van de darmen veroorzaken. Dus, opgelet.

Het tweede aminozuur dat belangrijk is voor de stevigheid, is : glycine.

Glycine kan in het vogellichaam gesynthetiseerd uit het aminozuur serine. Maar deze synthese kan ook omgekeerd gebeuren : serine kan gesynthetiseerd worden uit glycine. Dus beide aminozuren hebben een relatie met mekaar.

Het belang van het aminozuur glycine kan bij vogels omschreven worden als volgt :

- tijdens de kweekperiode is er een sterk verhoogde behoefte aan dit aminozuur bij volwassen kweekpoppen en tijdens de groei van de nestjongen tot volwassenheid.
Dit heeft te maken met de produktie van collageen en de produktie van veders, het keratine van de bek en de nagels, bij de nestjongen en jonge vogels. Bij de volwassen kweekpoppen is de verhoogde behoefte belangrijk omdat glycine wordt onttrokken aan de stockageplaatsen in het lichaam van deze poppen, om alzo gedeponeerd te worden in de substanties van het ei tijdens de legperiode.
- tijdens de rustperiode is er enkel een verhoogde behoefte tijdens de ruiperiode. Dit bij zowel mannen, poppen, als jonge volwassen vogels. Eénmaal de ruiperiode afgelopen is en de kweekperiode is nog niet begonnen, is er zeker geen nood aan een extra toediening via de voeding. Dit heeft uiteraard te maken met de produktie van nieuwe veders.

Hierbij wil ik al onmiddellijk vermelden dat men met het éénzijdig extra toedienen van glycine in de voeding van vogels moet opletten, want hoge dosissen kunnen wel degelijk een giftigheid demonstreren.

Het glycine gehalte in de voeding van zaadetende vogels dient hoger te zijn dan 1.10%. Dat betekent dat je op 100 gram zachtvoer/eivoer en zaadmengeling, minimaal 1.10 gram glycine dient te hebben.

Concentraties aan glycine in een aantal produkten :

Sesamzaad, meel, laag vetgehalte : 3.43%
Wit van kippenei, droog : 3.07%
Zonnebloemzaad, meel, gedeeltelijk ontvet : 3.06%
Katoenzaad, meel, laag vetgehalte : 2.35%
Pindameel, laag vetgehalte : 2.03%
Ei, geheel, gedroogd : 1.60%
Karwijzaad, droog : 1.33%
Kippenlevers, gekookt : 1.27%
Venkelzaad : 1.10%
Splitterwten, rauw : 1.09%
Kippenei, eidooier, gedroogd : 1.06%
Boekweit : 1.04%
Cashewnoten : 0.93%
Witte bonen, rauw : 0.91%
Spelt : 0.60%
Kippenei, geheel, gekookt : 0.46%
Kippenei, omelet : 0.36%
Couscous, droog : 0.40%
Couscous, gekookt : 0.12%
Bruine rijst, rauw : 0.39%
Mais, wit of geel, rauw : 0.38%
Rijst, bruin of wit, gekookt : 0.12%

De traditionele tuingroenten en kruidensoorten, zijn arm aan glycine.

Je zou er dus voor kunnen zorgen dat je de concentraties aan arginine en glycine in de voeding verhoogd, zonder te overdrijven, en dit op langere termijn. Mogelijk dat het probleem van de stevigheid zich zou kunnen oplossen, maar dat ga je zelf moeten uittesten.

Copyright 2010 Van den Broeck Alfons

"Wow" bedankt voor de verstaanbare uitleg Alfons.
Heb deze vraag ooit nog eens gesteld en kreeg als antwoord vitamine AD3 gebruiken, is dat zo

Karel, ik zie de relatie niet van vitamine AD3 met de stevigheid van veders, het breken van veders.

Vitamine A kan een invloed hebben op de kleur en de kleurdiepte van de cartenoide kleurstoffen, gedeponeerd in de bevedering. Maar daar hadden we het hier niet over.

Vitamine D3 is voornamelijk belangrijk voor de ontwikkeling en het onderhoud van de botvorming en het beendergestel.