geen exoot maar toch een vraagje

ben op bezoek geweest bij vrienden deze hebben een koppel dwergpapegaaitjes in hun keuken zitten , nu had het mannetje vorige week een klein wondje onder zijn vleugel , vandaag is de wond al tot op zijn rug , hij zit op bloot vlees hij pikt zelf de wonde verder open , ze zijn er mee weg geweest hebben iets gekregen om te ontsmetten maar zolang hij er aan blijft bijten heplt dat niet , heeft er iemand een idee hoe ik dit kan oplossen ??? heb de vogel meegenomen want anders gingen ze hem laten inslapen , deze is handtam en dus zou ik hem graag gezond terug bezorgen , zal er straks een foto bij plaatsen van de wonde mvg tim

Een kraag opzetten zoals bij een hond... Voorbij zijn bek zodat hij er niet kan op bijten, wel rekening houden met drinken en eten natuurlijk. Met een beetje knutselen lukt dat wel.

er bestaan bussen spray tegen veren pikken en staartbijten bij biggen
wat er uit die bus komt is roodbruin en ruikt naar tabak of beter nog ne vuile asbak
en ze blijven er van af

jacques schreef:er bestaan bussen spray tegen veren pikken en staartbijten bij biggen
wat er uit die bus komt is roodbruin en ruikt naar tabak of beter nog ne vuile asbak
en ze blijven er van af

ja maar kan je dat op een open wonde spuiten ????

geen goede foto maar , om zo laat nog een foto te trekken was geen goed idee , hij maakt veel lawaai en ze slapen hier al :-)

Tim,
Dwerpapegaaitjes die zichzelf beginnen verminken is geen goede zaak hoor. Ik wil je zeker niet ontmoedigen, maar je hebt een zeer kleine kans dat hij zal genezen. Deze zijn zo koppig dat ze nog liever creveren van de pijn dan ermee op te houden. Ikzelf heb ook nog een tamme zitten, een destijds verstotene uit het nest die ik met de hand heb grootgebracht, de vader is zichzelf ook gaan beginnen kaal pikken, gewoon met te verplaatsen naar een andere plaats. Een vriend van mij zit al ongeveer een jaar met een dwerpapegaai die zichzelf verminkt tot bloot vlees(wonden en bloeden), dat het geen zicht meer is. Daar is hij reeds 4 maal mee naar een vogelspecialist geweest en hebben dan ook alle middelen(medicijnen,spray's, zalf enz...) uitgeprobeert, maar niets kon baten. De enige oplossing was hem een kraag(8cm) omdoen en hopen dat het zou beteren. Van zodra hij weer bijna genezen was en zijn kraag werd uitgedaan, begon heel de cinema opnieuw, gewoon om gaan van te huilen. Hopelijk is uw papegaaitje niet zo van die koppige kant en zit er kans tot genezen in.
Indien je wil, kan ik je wel even het emailadres doorgeven van Guido Kempeneers, een groot kweker van agapornissen. Een zeer vriendelijk man en steeds antwoordt op je vragen.

Ik kan alleen maar beamen hetgeen Herman hiervoor heeft neergeschreven.

Dat vederpikken is om moedeloos van te worden. Er zijn zoveel onderliggende faktoren die een rol kunnen spelen. Vogelspecialisten hebben er al letterlijk hun nek over gebroken. Een kraag aandoen : zeker.

Nu weet ik wel dat een aantal parkiet-/papegaaiachtigen, geen echte vetklier hebben ter hoogte van hun stuit. Het kan daarom zijn dat de bevedering te "droog", te dor, is.

Ik heb een aantal maanden geleden eens een case-studie gelezen van een zelfmutulerende papegaai en zoals Herman het schreef : het was echt niet meer om aan te zien. Men heeft die toen ook een kraag aangedaan gedurende een hele lange termijn. Verder heeft men de papegaai verplicht om een meer veelzijdiger voeding te nuttigen en wat belangrijker is : men voegde telkenmale een vijf-, zestal druppeltjes rode palmolie toe aan de voeding, langdurig, driemaal per week.

De palmolie moet rood zijn, geen witte gebruiken. Waarom rode-, en geen witte- ? Weet ik niet, stond niet vermeld in de studie en ik kan ook geen reden bedenken of argumenteren. Heeft het iets te maken met omega-vetzuren ?

Na een zestal maanden was er terug een mooie papegaai die niet meer aan vederpikken deed.

oei ja ik ga toch mijn best doen , zal het eens proberen met de olie ,

bedank voor de uitleg en reacktie ,

mvg tim

Kijk ook eens op de site van Guido Kempeneers(agapornissen), daar staan ook wel nuttige tips inverband met vederpikken. Het helpt niet altijd, maar is het proberen waard.
Eigenlijk kan je agapornissen onder de catagorie" kanibalisme" onderbrengen. Velen vertonen een associaal gedrag, het ligt eraan hoe ze grootgebracht zijn door de ouders.

Eigenlijk doet men er goed aan, om later een tamme en sociale agapornis te verkrijgen, het jong reeds wegnemen van de ouders op 1 a 2weken oud. Deze brengt men dan onder in een broed/warmtekooi en voedt men zelf op met kropnaald en later met de spuit(pap). Al wat men langer wacht met het wegnemen van het jong van de ouders, brengt eventuele problemen met zich mee met het latere gedrag. Het te laat wegnemen van het jong brengt met zich mee, dat men een bepaalde factor gaat verbreken in de relatieband met moeder en jong en dit heeft dan het latere associale gedrag van de vogel tot gevolg. Zelf kan men dan dit sociale opvoedingsrespect niet meer verkrijgen van de vogel en is zijn karakter er voor een deel reeds ingebakken zal ik maar zeggen. Dit kan dan tot zelfvermingking leiden of nog vele andere aggressieve verschijnselen bv, bijten,hard zitten schreeuwen of krijsen,zenuwachtig gedrag enz..
Dit is zowat hetgeen veel mensen niet weten of vergeten en denken dan dat ze een lief klein tam vogeltje hebben grootgebracht, hetgeen naderhand kan omslaan in een nachtmerrie.

Dit is zowat hetgeen veel mensen niet weten of vergeten en denken dan dat ze een lief klein tam vogeltje hebben grootgebracht, hetgeen naderhand kan omslaan in een nachtmerrie.

Ik heb ze twintig jaren geleden hier gekweekt, Herman. En, het was letterlijk een nachtmerrie. Van pure ellende heb ik ze weg gedaan. Kweken, deden ze goed, maar ze vreten uw ganse voliëre op, eetbakken worden vernield, drinkpotten worden omgekieperd, in de zomer om 5 uur 's morgens is het precies Geel-kermis, het lawaai is niet te harden. Als je de voliëre aan het kuisen was, en je kwam te dicht in de buurt van een nest, dan was er altijd wel eentje die op mijn hoofd kwam zitten en aan mijn haren begon te trekken of te bijten. De druppel die de emmer deed overlopen, was er eentje die eens serieus in mijn oor gebeten heeft.

Voordeel is : je hebt geen muizen meer in de voliëre, want die hebben allang veiliger oorden opgezocht.

Dus, verzin eer je begint.

heb zelf ne tamme lutino rosecollie gehad van 1990 tot 2007
uit de nest juist zelfstandig
heeft nooit gebeten
en zat los in zijn kooi
vloog binnen en buiten los rond,ging zomers zelf buiten door aan de vliegen slingers te hangen en zo naar buiten
ging altijd op zoek naar kinderen om te spelen
kon zich een uur amuseren terwijl de zonen pingpongden en hij tussen de balletjes op tafel heen en weer over het netje sprong
was verlekkerd op spaghetty en cola maar luste geen koffie
ging bij vergaderingen van de vogel club mee op mijn schouder in de auto(om koekjes bij de koffie te proeven)
ging op TT mee spelen en na de keuring met zijn baasje aan de toog ene drinken
ging mee op vakantie naar zee en zat los op het strand naast me op een handdoek
kwam s'avonds mee tv kijken doordat ik in de zetel zat met mijn voeten op een poef
kroop hij tot op mijn dikke teen en keek mee en als hij moe was ging hij zijn kooi in om te slapen
ging op mijn buik mee in bad en liet zich daarna drogen met de haardroger
kon op het laatst niet meer vliegen was op van de ouderdom
heeft een grafsteen in onze tuin waar onze Hector begraven ligt

Inderdaad Jacques, zo heb je er zeker en vast ook en zelfs enorm veel, we mogen elke agapornis niet over dezelfde kam scheren hoor. Onze Juul, nu 4 jaar oud, met die sjarel kan ik doen wat ik wil, ook hij is niet van mij weg te slaan. Ik bedoel alléén maar, wanneer je het niet juist aanpakt(tam maken) of zoals in Tim zijn geval(zichzelf verminken), dat het serieus kan tegenslaan met een agapornis.

Fons,
Ik begrijp je maar al te goed, ook ik ben er destijds mee gestopt hoor. Het zijn mooie vogels, maar verdomd grote lawaaimakers,bijters en vernielers. Op gebied van ziekte zijn ze wel harder en gaandeweg beter te genezen dan een exoot, ze zijn wel degelijk sterker van gestel.

deze vogel is met de spuit grootgebracht , maar niet door mijn vrienden zelf deze hebben hem tam gekocht , deze persoon had er toen 15 tamme zitten puur om te verkopen , het kragje helpt de wonde is al mooi opgedroogt nu hoppen dat hij het zo laat als het terug afgaat , ikzelf heb een handtamme valkparkiet zitten geef die eten ik laat hem zelf los en toch gaat hij altijd bij mijn vriendin zitten :-) ,

mvg tim

Dat is toch al één stap verder Tim, nu hopen zoals je zegt, dat hij er voorgoed afblijft na het verwijderen van het kraagje. Verwijder het alleszins niet te snel en laat het rustig volledig genezen, liefst totdat hij weer zijn normale pluimen heeft.

die spray kan geen kwaad op wonden die droog zijn
regelmatig over de vogel vernevelen en ze komen niet meer aan hun veren
ik gebruik dat als jongen door hun ouders geplukt worden om nieuw nest te maken

ik laat hem zelf los en toch gaat hij altijd bij mijn vriendin zitten :-) ,

Dat is het "vrouwelijk schoon" dat speelt, Tim. Moet je mee leren leven. Onzen hond doet dat ook...tot het etenstijd is....

jacques schreef:die spray kan geen kwaad op wonden die droog zijn
regelmatig over de vogel vernevelen en ze komen niet meer aan hun veren
ik gebruik dat als jongen door hun ouders geplukt worden om nieuw nest te maken

welk merk en waar heb jij deze spray aangekocht , mvg tim

Tim,
Oropharma heeft een degelijke spray, No-Pick. Deze kan je laten bestellen door de apotheker.

bedankt voor alle hulp maar het heeft niet mogen zijn , hij had zijn kraagje losgekregen , met een bloederig resultaat tot gevolg de vleugel was er bijna af

Spijtig Tim,dat het zo moest aflopen. Maar dit bedoelde ik nu in één van mijn eerste geplaatste berichten met zelfverminking, het zijn echte kanibalen als ze er aan beginnen.
Eens begonnen zijn ze niet meer te stoppen.Althans dat heeft mijn ervaring met agaporniden mij geleerd.